ÇKA
I NDAN DHE ÇKA I BASHKON SHQIPTARËT?
Shkruan: Shefki OLLOMANI - MALMÖ 2002
HYRJE
Shqiptarët, si cdo popull tjetër i botës, i kanë
të mirat dhe të këqiat e tyre. Ata posedojnë
vese pozitive dhe negative. Kanë baticat dhe zbaticat e tyre
historike dhe të përditëshme. Kanë plotë
vyrtyte njerëzore dhe përplotë të meta e veprime
cnjerëzore.
Shqiptarët janë edhe në unitet edhe në luftë
me njëri-tjetrin. Ata janë edhe të ndarë edhe
të bashkuar. Edhe te shqiptarët e mbi ta vepron pandërprerje
ligji dialektik natyror me emrin - ligji i luftës dhe i unitetit
të të kundërtave. Ky ligj nënkupton se shqiptarët,
si komb, nuk janë vetëm të ndarë, të përcarë
dhe të armiqësuar mesveti, por ata, në të njëjtën
kohë, janë edhe të bashkuar, të miqësuar
e të solidarizuar mesveti. Kjo do të thotë se nuk
ka ndarje absolute, por as bashkim absolut.
Fenomenet dhe marrëdhëniet ndërnjerëzore e ndërshqiptare
nuk zhvillohen në rrafshin dyngjyrësh: bardhë e zi,
por ato zhvillohen në një rrafsh kolorit shumëngjyrësh
dhe shumëdimensional. Ngjarjet dhe veprimet nuk zhvillohen
në hava, por në kohë dhe hapsirë të caktuar
e konkrete. Kjo do të thotë se cka është sot
e bardhë, nesër bëhet e zezë; cka është
sot e drejtë, nesër shndërrohet në të padrejtë;
nëse para 20 apo 30 vitesh një veprim ka qenë i arsyeshëm,
sot del se ai veprim ka qenë i gabueshëm, ose anasjelltas:
qëndrimi dhe vendimi që është vlerësuar
gabim para disa vitesh apo dekadash, sot koha dhe rrokullisja e
ngjarjeve tregojnë se ai qëndrim apo vendim ( qoftë
individual apo kolektiv) ka qenë i drejtë. Kjo do të
thotë se gjithcka është relative. E drejta dhe e
padrejta, e mira dhe e keqja, e vërteta dhe gënjeshtra,
,
ecin paralel, janë të pandashme dhe bashkudhëtare
të përjetëshme - por gjithmonë në kohë
dhe hapsirë të caktuar, konkrete dhe objektive.
Nga ligji natyror dhe shoqëror i luftës dhe i unitetit
të të kundërtave, ne shumë lehtë dhe qartë
mund të nxjerrim përfundimin se: kombi shqiptar nuk është
dhe aq i ndarë e i përcarë mesveti, sa që duket
apo shkruhet disa herë (përjashtuar këtu ndarjen
e tij me kufinj). Dhe në të njëjtën kohë
ai nuk është dhe aq i bashkuar, sic mund të flitet
e të shkruhet disa herë.
Shqiptarët nuk bëjnë pjesë në asnjërin
ekstremitet. Ata qëndrojnë diku në mes të të
dy ekstremiteteve. Shqiptarët janë të ndarë,
por në të njëjtën kohë ata janë edhe
të bashkuar. Shqiptarët janë popull dhe njerëz,
si të gjithë popujt e tjerë të botës, ata
nuk bëjnë përjashtim e dallim nga asgjë që
është natyrore, normale dhe njerëzore.
I - CKA I NDAN SHQIPTARËT?
1 - Ideologjitë - Në cdo popull ekzistojnë dhe veprojnë
ideologjitë. Këtu nuk bën përjashtim as populli
ynë. Njeriu, si qenie inteligjente: me logjikë, vetëdije
dhe ndërgjegje, gjatë gjithë historisë së
tij të lashtë, ka krijuar dhe zhvilluar lloj-lloj ideologjishë.
Prandaj, nuk ka individ pa ideologji. Nga gjithë krijesat e
gjalla të kësaj planete, vetëm njerëzit posedojnë
ideologji.
Ideologjitë janë të shumëllojshme. Meqenëse
njerëzit nuk janë identikë, por cdo individ është
qenie unike, atëherë kuptohet që të gjithë
njerëzit nuk mund të kenë një ideologji. As
edhe një popull nuk mund të ketë vetëm një
ideologji. Ekziston pluralizmi i ideve, i mendimeve, i pikëpamjeve,
i qëndrimeve dhe pluralizmi i ideologjive.
Shqiptarët nuk munden dhe nuk bëjnë përjashtim
nga ekzistimi i pluralizmit të ideve dhe ideologjive. Rreshtimi
i shqiptarëve në disa ideologji nuk është tragjedi,
por një fenomen i natyrshëm, nga i cili nuk mund të
shmanget. Pretendimi dhe tendenca për dominim vetëm të
një ideologjie mbi të tjerat do të na conte në
një luftë civile, në vëllavrasje dhe në
diktaturë.
"Dëmet" që shkaktojnë ideologjitë
(por jo vetëm ato) janë: fërkimet politike, polemikat
e ashpëra, ofendimet reciproke, gara e egër për pushtet,
lufta klasore (të pasur-të varfër),
etj., por
këto veprime brenda shoqërisë shqiptare duhet të
zhvillohen në kohë paqeje, në një shtet të
bashkuar shqiptar, ku dominon ligji dhe ku është vendosur
sistemi i pluralizmit politik dhe demokracia e vërtetë.
Lufta ideologjike ndërmjet shqiptarëve (individi me individ,
grupi me grup apo partia me parti) në kohë lufte e pushtimi,
në kohë kolonizimi e copëtimi të trojeve të
tyre etnike - është një tragjedi, një katastrofë
dhe një vetëvrasje kombëtare!
Shqiptarëve të Shqipërisë Etnike, aktualisht,
nuk u duhen ideologjitë politike. E vetmja ideologji e tyre
është dhe duhet të jetë ideologjia kombëtare
e clirimit dhe e ribashkimit të Shqipërisë Etnike.
Ideologjia mbi ideologjitë, që sot duhet të dominojë
e të rrënjoset thellë në mendjet dhe në
zemrat e shqiptarëve është: Një komb - Një
shtet = Shqipëria e Ribashkuar Etnike.
Vetëm pas ribashkimit kombëtar dhe ndërtimit të
Shqipërisë Etnike, shqiptarët do të kenë
të drejtë të thirren në ideologji individuale,
grupore apo partiake, duke rrespektuar rregullat e lojës politike,
të konkurencës së lirë dhe ligjet demokratike
në fuqi.
2 - Karrierizmi - Shqiptarët i ndan edhe karrierizmi. Persona
e politikanë të caktuar janë aq egoistë e të
pangopur me pushtet, sa që ata janë në gjendje që
ta dëmtojnë shoqërinë dhe cështjen kombëtare
shqiptare, për hirë të ruajtjes së privilegjeve
të tyre dhe pozitës politike apo shtetërore.
Karrierizmi dhe egoizmi i tepruar con shpesh në kriminalitet,
korrupsion dhe tradhëti ndaj interesave të përgjithshme
shoqërore dhe kombëtare. Prandaj, karrierizmi dhe karrieristët
egoistë duhet të largohen sa më shpesh dhe sa më
shpejtë nga pozitat e tyre udhëheqëse, para se ata
të shkaktojnë dëme të pariparueshme për
shoqërinë dhe cështjen tonë kombëtare.
3 - Mostoleranca, inati, urrejtja,
Ne, shqiptarëve, na
ndan edhe mostoleranca, inati, kokëfortësia, sedra e sëmurë,
urrejtja ndaj njëri-tjetrit, etj. Ne, nga natyra, jemi pak
si shumë temperamentë dhe nervozë. Nxehemi e hidhërohemi
shpejtë, por ftohemi dhe pajtohemi shumë ngadalë.
Jemi inatcorë të mëdhenj. Sjemi tolerantë
ndaj njëri-tjetrit dhe ngulim këmbë si mushkë
xinxare edhe atëherë kur nuk e kemi drejt, edhe atëherë
kur argumentet dhe faktet e gjalla jo vetëm që flasin,
por edhe cirren e bërtasin. Por, si inatcorë që jemi,
as shohim dhe as dëgjojmë!
Sjemi sa duhet zemërgjerë që të falim
gabimet e të tjerëve. Edhe faljen disa herë e bëjmë
të përkohëshme, të pjesëshme dhe me gjysëmzemre.
Duam të ecim përpara me botën e civilizuar perëndimore,
por kokën gjithmonë e kthejmë prapa, duke u marrë
me të kaluarën, qofshin ato edhe gjëra të tejkaluara
e të vdekura. Nuk jemi të sinqertë me njëri-tjetrin
dhe nuk mësojmë sa duhet nga gabimet tona.
Mbi të gjitha jemi naivë e mendjelehtë, sa që
për gjëra shumë të vogla jemi në gjendje
që ta luftojmë me tërbim dhe me një urrejtje
organike njëri-tjetrin, apo partia-partinë! Urrejtja organike
politike dhe personale është sot një realitet i hidhur
dhe i prekshëm që dominon skenën politike mbi dhjetëvjecare
në Shqipëri, Kosovë dhe Iliridë. Lufta dhe urrejtja
organike midis partive politike dhe liderëve partiakë
shqiptarë, janë shkaku kryesor pse sot shqiptarët
si komb janë aq të përcarë, aq të varfër
dhe aq të ndarë! Deviza: Opozitarë, por vëllezër!,
duhet të jetë e shenjtë për cdo politikan shqiptar.
4 - Lokalizmi dhe krahinarizmi -Kjo është plaga më
e madhe, më e përgjakur dhe më vdekjeprurëse
e kombit shqiptar! Pra, ndarja lokaliste, bajraktariste, fisnore,
klanore dhe krahinore e shqiptarëve ndër shekuj dhe mijëvjecarë.
Këtë plagë e kemi trashëgim (mjerisht) që
nga paraardhësit tanë antikë pellazgo-ilirët.
Kjo ndarje dhe përcarje, kjo plagë mijëravjercare,
ende kullon gjak, ende sështë mbyllur, ende sështë
shëruar! Fatkeqësisht, përkundrazi, ende po gangrenoset
edhe në fillim të shekullit të ri të mileniumit
të tretë të erës sonë! Dhe nga kush se?
Nga vetë shqiptarët lokalistë, karrieristë,
bajraktarë e fisnorë! Nga ata që vetes i thonë
liderë, kryetarë partishë dhe kryetarë shtetesh
të pashpallura e të leckosura! Dhe kjo ndodhë gjithmonë
nën slloganin: "Më mirë i pari në fshat,
se i dyti apo i treti në qytet"!
Lokalizmi krahinor dhe bajraktarizmi fisnor kanë bërë
që të parcializohet cështja kombëtare shqiptare.
Kanë bërë që ajo, nga një cështje
kardinale e jetësore e shtruar për zgjidhje para kombit
tonë dhe faktorëve relevantë ndërkombëtarë,
të shndërrohet në një cështje autonomiste
dhe e të drejtave të njeriut. Lokalizmi krahinor dhe bajraktarizmi
fisnor i liderëve shqiptarë dhe partive të tyre politike,
e kanë transformuar cështjen kombëtare shqiptare
- Shqipërinë Etnike, nga një cështje madhore
për dekolonizim, clirim dhe ribashkim kombëtar, në
një neokolonizim dhe ricopëtim të Shqipërisë
Etnike!
Po të pranojmë, kushtimisht (qoftë edhe për
një moment), se ja: u krijua shteti i pavarur i Kosovës,
u krijua edhe shteti i Iliridës, u krijua dhe shteti i Camërisë,
bile u krijua edhe shteti i Malësisë së Madhe. Cdo
të ndodhë atëherë? Me siguri do të ndodhë
ajo që ka ndodhur dhe ndodhë me shtetet sllave, të
cilat janë në luftë dhe armiqësi të përhershme
me njëri-tjetrin.
Shembëll i freskët është lufta e fundit serbo-kroate,
kroato-boshnjake dhe serbo-boshnjake. Të gjithë këto
popuj e shtete janë me etnogjenezë të përbashkët
sllave, me gjak e gjuhë të përbashkët, por me
religjione, me emra dhe me flamuj të ndryshëm dhe të
ndarë nga kufinj shtetërorë. Edhe shqiptarët
janë me tre religjione dhe po tu ndryshohet flamuri dhe emri
kombëtar, dhe po të ndahen në shtete me kufinj ndërshqiptar,
atëherë e përbashkët do tu mbetet vetëm
gjuha, por edhe ajo do të largohet dita-ditës në
disa dialekte zyrtare. Kështu, nga 7 milionë shqiptarët
do të formoheshin kombe dhe shtete të reja, të cilat
përvec gjuhës, të përbashkët do të
kishin edhe grindjet e vazhdueshme ndërshtetrore dhe përpjekjet
reciproke për dominim. Ne nuk jemi komb i madh si sllavët
apo arabët, që të ndahemi e të krijojmë
disa shtete "shqiptare".
Cfarë shanse për bashkim do të kishin shtetet dhe
popujt që veten nuk do ta quanin më Shqipëri dhe
shqiptarë, por do ta quanin Kosovë e kosovarë (vec
kanë filluar me të madhe liderët e disa partive politike
të Kosovës që veten dhe popullin ta quajnë jo
shqiptarë, por kosovarë!), Iliridë e iliridas, Camëri
e camë, Malësi e Madhe e malësorë? Dhe, pastaj,
do të kishin flamujt e ndryshëm shtetërorë nga
njëri-tjetri (LDK-ja vec e ka qepur flamurin e shtetit të
ardhshëm të Kosovës, i cili dallon nga Flamuri Kombëtar
Shqiptar!), do të kishin religjione të ndryshme zyrtare,
nivele të ndryshme të zhvillimit demokratik dhe ekonomik,
kulturor dhe arsimor!
Një bashkim shtetesh shqiptare do të ishte i pamundur.
Ndryshe është kur të ndajnë me dhunë të
huajtë dhe ndryshe është kur ndahesh vetë vullnetarisht.
Prandaj, shqiptarët duhet ta luftojnë lokalizmin krahinor
dhe bajraktarizmin fisnor. Duhet ta kundërshtojnë politikën
parcialiste që zhvillojnë disa parti në Shqipëri,
në Kosovë, në Iliridë dhe në Malësinë
e Madhe. Sepse politika parcialiste është politikë
ndarëse, përcarëse dhe thellësisht antikombëtare
e antishqiptare.
Shqiptarët duhet të bashkohen dhe të luftojnë
për clirimin dhe ribashkimin e Shqipërisë Etnike.
Të gjitha politikat dhe teoritë tjera cojnë në
ripushtim, rikolonizim, ricopëtim dhe rindarje të trojeve
etnike shqiptare.
II - CKA I BASHKON SHQIPTARËT?
1 - Gjaku dhe gjuha - Shqiptarët i ndajnë shumë gjëra,
por mbi të gjitha ata i bashkon gjaku dhe gjuha e tyre. I bashkon
etnogjeneza e tyre e përbashkët. I bashkon trungu i fortë
antik pellazgo-ilir. I bashkojnë gjenet e njëjta dhe formimi
i tyre psiqik e shpirtëror, që e ka burimin nga parahistoria
njerëzore. I bashkon arti dhe kultura e njëjtë. I
bashkon gjuha e unifikuar letrare dhe alfabeti i përbashkët
latin. I bashkon emri Shqipëri dhe shqiptar. I bashkon kombi
shqiptar.
2 - Besa dhe burrëria - Shqiptarët, përvec tjerash,
i bashkon edhe Besa dhe Burrëria e tyre e fortë, unike
dhe legjendare. Besa dhe burrëria e shquajnë kombin tonë
nga kombet tjera. Ato janë karakteristikat dalluese të
karakterit të shqiptarit, nga të cilat ndër shekuj
e mijëvjecarë ka rrezatuar vetëm besnikëri,
ciltërsi, ardhedashuri, qëndresë dhe liri. Besa dhe
burrëria shqiptare ende jetojnë në zemrat dhe në
shpirtin e shqiptarëve, duke i fisnikëruar dhe bashkuar
ata vazhdimisht, përballë cdo armiku e furtune.
3 - Arti dhe kultura - Shqiptarët i bashkon edhe arti e kultura
e tyre e lashtë dhe e re. Arti dhe kultura e tyre e zhvilluar,
autentike dhe origjinale. Një art dhe kulturë e pastër,
e qytetëruar e humaniste. E zhveshur nga cdo nacionalizëm,
shovenizëm dhe racizëm. Një art dhe kulturë
e fortë që cau mes për mes mijëvjecarëve
të pushtimeve të huaja dhe errësirës dekadente
të mesjetës. Një art dhe kulturë që synon
ardhmërinë më humane e paqësore të njerëzimit.
4 - Atdheu - Shqipëria Etnike - Përvec gjakut e gjuhës,
besës e burrërisë, artit e kulturës,
,
shqiptarët mbi të gjitha i bashkon atdheu i tyre i shenjtë
- Shqipëria Etnike. Shqiptari, që kur smbahet mend,
ka pasur një nderim dhe dashuri hyjnore për tokën
e tij, për atdheun e tij: Ilirinë - Arbërinë
- Shqipërinë.
Iliro-shqiptari e ka dashur dhe e don perëndinë, jetën,
kombin, lirinë, familjen, popujt tjerë, mirëqenien,
gjuhën, artin, kulturën, arsimin,
, por, mbi të
gjitha ai e ka dashur dhe e don tokën e tij - Atdheun, sepse
pa tokë e atdhe, nuk ka as jetë, as komb, as liri,
Kur ka qenë në rrezik jeta e Atdheut, iliro-shqiptari
kurrë nuk e ka kursyer jetën e tij, e ka dhënë
atë në altarin e lirisë - në fushëbetejë,
me këngë në gojë e armë në dorë,
që të jetojë Atdheu. Deviza e tij luftarake dhe jetësore
qe dhe mbeti: Atdheu mbi të gjitha!
Prandaj, edhe dje, edhe sot, edhe nesër, brohoritja e shqiptarit
ishte, është dhe do të jetë: Shqipëria
Etnike mbi të gjitha!
|