Viktima
e dyfishtë, Tahir Zema
Shkruan:
Shqiptar Oseku
Thonë
se për të ndjerin duhet folur vetëm mirë. Në
rastin e Tahir Zemës, kjo është një detyrë
bukur e zorshme. Pas vrasjes së tij pasoi një ritual i
neveritshëm, me të cilin s'kam arritur të mësohem
ende, përkundër të gjitha evenimenteve të numërta
prej luftës e këtej. Gjysmë të vërtetat
u gërshetuan me rrena, për ta krijuar (edhe) një
idhull të ri në mendjet e shqiptarëve.
Në
këtë situatë, interesi i publikut kërkon më
shumë të thuhet e vërteta, se sa të folet mirë
për të ndjerin me çdo kusht. Kurse e vërteta,
cilado që të jetë ajo, doemos që do të
jetë e hidhur. Kjo pasi jeta dhe vdekja e Tahir Zemës
ngërthejnë shumëçka që ne deri sot kemi
refuzuar me ngulm t'i shohim, t'i dëgjojmë, e t'i folim.
Për
ta inventuar listën e të dyshimtëve me motiv e mundësi,
mjafton ta shohim një çikë jetëshkrimin e
të ndjerit. Një jetëshkrim ky që s'ishte aspak
monoton, e që ofron një bollëk të të dyshimtëve
të mundshëm.
Tahir
Zema u shkollua në akademinë ushtarake jugosllave, ku
unë për ndonjë arsye s'do të kisha patur gjasa
ta fus as këmbën, e shërbeu me vite si epror karriere
në ushtrinë jugosllave. U dënua nga gjyqi ushtarak
jugosllav për afera droge në ushtri por u lirua pas krejt
pak kohe, për arsye që s'dihen. U martua dy herë
me serbe. U transferua në Kosovë bashkë me familjen
në një kohë kur ushtarakët tjerë shqiptarë
transferoheshin jashtë prej Kosovës.
Këto
të gjitha do t'i faleshin, ashtu siç i janë falur
shumëkujt tjetër, po ta kishte treguar veten në luftë.
Mirëpo ai zgjodhi jo të futet në shërbim të
UÇK-së, po t'i prijë një fraksioni të
krijuar prej Bujar Bukoshit në ekzil, gjë që de facto
e përçante rezistencën. Dhe Tahir Zema priu fort
mirë, deri në ditën e zorit. Asaj dite, për
dallim prej tjerëve, ai vendos ta braktis fushën e nderit
e te arratiset matanë kufirit, një turp ky madhor për
këdo ushtarak karriere që ka dy gisht fytyrë.
Jo
që kjo e pengoi të kthehet në Kosovë, përkundrazi.
Pas luftës, Zema u brohorit si hero nga LDK-ja, e cila vuante
e vazhdon të vuajë nga një mungesë kronike e
epoletave luftarake në radhët e veta. Të shkuara
të harruara ishin grindjet e Bukoshit me Rugovën, i shkuar
i harruar dezertimi. Tahir Zema u ripagëzua brenda natës
nga LDK-ja si Heroi Institucionalist, që e nisi (!) luftën
në kalë të bardhë, po që u pre në
shpinë nga "katundarët e Drenicës". Episodi
i mbramë i tij para se të vritej ishte t'i del dëshmitar
"katundarëve" që e nisën luftën, e
që nga ndërkombëtarët u dënuan me dekada
burg për "krime kundër shqiptarëve".
Tri
motive të mundshme
Nëse
e eliminojmë edhe në teori mundësinë që
Tahir Zema të jetë vrarë me pahir, atëherë
ekzistojnë vetëm tri motive tjera. E para, ai mund të
jetë vrarë për motive politike. Në atë
rast, është afër menç që dikujt mund
t'i ketë plasur kur Tahir Zema u doli dëshmitar në
gjyq ish krerëve të UÇK-së. Në këtë
verzion, atentati kundër tij ngërthen, pra, në vetvete
një deklaratë politike: "Deri këtu shkojnë
gurët e megjës, asnjë hap matanë! Ata që
u dalin në gjyq luftëtarëve tani e tutje, le ta masin
bythën."
Nëse
është ashtu, del se atentatorëve u është
mbushur mendja se janë trashëgimtarë të UÇK-së.
Ata besojnë fuqishëm se lufta e UÇK-së ka
qenë luftë e shenjtë çlirimtare, e se asnjeri
- e aq më pak një Tahir Zemë - s'ka të drejtë
morale t'i del dëshmitar luftëtarëve. Për ta,
lufta s'ka marrur fund ende. Ata besojnë, sigurisht, se janë
duke e mbrojtur nderin e UÇK-së dhe të kombit shqiptar
nga njollosjet që ia bëjnë të huajt e "kolaboratorët"
vendas, pa u kujtuar se mos po i bëjnë shërbim të
keq mu idealeve të veta.
Por
motivi mundet që është edhe krejt tjetër. Imazhi
post mortem që po krijohet për të ndjerin lë
mënjanë që ai kishte një shoqëri të
nduarduart e me interese të ndryshme. Për shembull, është
sekret publik se ai kishte shoqëri të vjetër edhe
me disa nga narkotrafikantët më në zë shqiptarë.
Narkotrafiku
si motiv s'para u pëlqen ta kujtojnë apologjetëve
të Zemës, meqë ata ngulmojnë ta imagjinojnë
të ndjerin në format të Skënderbeut. E as i
pëlqen tamam revolucionarëve fanatikë, meqë
edhe ata duan doemos t'i japin atentatit një karakter politik,
në këtë rast karakter të protestit anti-LDK.
Por e vërteta shpesh herë është politikisht
jokorrekte deri në skaj. Trafiqet e paligjshme janë sot
industria e vetme efikase në Kosovë, kurse për një
kriminel ordiner s'ka më mirë se sa kur faji për
krimin lypet tjetërku.
Motivi
i tretë mund të jetë ai që si duket e kanë
harruar të gjithë. Vrasja e Tahir Zemës mund të
jetë kryer prej agjentëve serbë. Për këtë
s'kam asnjë fakt, pos asaj se unë do ta kisha vrarë
dora vet Tahir Zemën po të kisha qenë agjent serb.
Merreni me mend ju lutem, se ç'rast i rrallë për
t'i vrarë tri-katër miza me një të rënë:
ta nxjerrësh inkompetent UNMIK-un menjëherë pas një
gjykimi senzacional, t'i armiqësosh blloqet politike në
Kosovë, t'i shfaqësh veteranët si shtresë kriminele
e shoqërisë, e mundësisht edhe të parandalosh
me kohë zbulime të ndjeshme.
Këso
idiotësira ndodhin kur prioritetet e ligjit t'i pren i huaji.
Nga 11 344 të vrarë e të zhdukur gjatë luftës,
e 1.075 që mungojnë ende, UNMIK-u zgjedh apostafat ta
hetojë rastin e katër (4) personave te vrarë prej
ish UÇK-së. Ndërsa asnjë serbi të vetëm
për be s'i është rrumbullakësuar ende procesi
për njato 11 344 viktima që s'hanë më bukë
ndër ne, UNMIK-u prioriton që për këta katër
(4) vetë ta hedh një bombë në çatinë
e Kosovës, duke e çuar vendin buzë luftës
civile.
Se
kush e pse e vrau Tahir Zemën, unë për vete s'kam
shpresë ta mësoj së shpejti, e ndoshta s'do ta marr
vesh kurrë. Por e di që për ta çuar të
ndjerin në rendez-vous me vdekjen konspiroi bashkë me
atentatorët edhe natyra e tij. E se ai gjer në vdekje
mbeti viktimë e dyfishtë, shënjestër e preferuar
e armiqve të tij personalë dhe therror i preferuar i njerëzve
që i konsideronte miq.
Unë
për vete shpresoj forcërisht që Tahir Zema s'do të
bëhet sërish viktimë e dyfishtë edhe pas vdekjes.
E, para së gjithash, shpresoj se vdekja e tij s'do të
krijojë viktima të reja.
|